Islands of Peace

[Vetr]

Prawdziwe oblicze fińskiej ekstraklasy w trakcie sezonu 2017 - tabela

 

:]

 

To czemu jest rok 2015?

[wenger]

To czemu jest rok 2015?

Czy tu już dzisiaj coś zażywałeś? To jest godzina

[Vetr]

Fakt, Esc mi zwrócił uwagę, że zfailowałem

 

Co nie zmienia faktu, że to brzydka tabela, bo MIFK jest nisko

[Lucas07]

Prawdziwe oblicze fińskiej ekstraklasy  w trakcie sezonu 2017 - tabela

 

:]

TPS   Szkoda, że Inter tak wysoko ;).

 

łazii, pokażesz aktualny profil Renaty :>

[Vetr]

Węger, KuPS zgodnie z oczekiwaniami z Ykkonen, czy się sturlali niżej?

 

Łaziii nie pokaże, bo się wstydzi

[łaziii]

Co nie zmienia faktu, że to brzydka tabela, bo MIFK jest nisko

Tabela brzydka, bo nie ma logotypów zespołów. Ja mam zassane wszystkie grafiki i FM08 odpala mi się kilka minut

 

łazii, pokażesz aktualny profil Renaty :>

Otóż po wpisaniu w grafice Google słowa "Renata" jako pierwsza pojawia mi się ta niewiasta. Ale pokazują się też słabsze Renaty. A pamiętacie tę Renatę? Kiedyś była tak popularna, że o mało co mi z lodówki nie wyskoczyła. A dziś cicho sza. Ciekawe, gdzie się podziała. A tutaj ta Renata, o którą pytałeś.

 

Węger, KuPS zgodnie z oczekiwaniami z Ykkonen, czy się sturlali niżej?

a to mnie wyjątkowo rozśmieszyło. Ale może to wynika z faktu, że właśnie wychylam trzecie piwo.

 

OK. Za 2-3 kwadranse relacja ze spotkania z Fenerbahce.

[łaziii]

Dwa tygodnie wystarczyły mi na uzdrowienie atmosfery w klubie. Trudne negocjacje z potencjalnymi kupcami młodych-gniewnych Utriainena i Augustssona zakończyły się sukcesem (szczegóły później) i mogliśmy wszystkie nasze siły oraz myśli skupić na nadchodzącym spotkaniu z Fenerbahçe.

 

To miał być najważniejszy mecz od sierpniowego starcia z Dynamem Kijów o awans do grupowej fazy Ligi Mistrzów. Tym razem stawką było 3. miejsce w grupie tych rozgrywek i awans do wiosennej odsłony Pucharu UEFA. Zespół ustawiłem według ofensywnej, domowej taktyki, zmodyfikowanej o bardziej defensywne zadania kilku piłkarzy. Wszelkie te polecenia musiałem skorygować już po trzech minutach gry. Wówczas to 27-letni napastnik Genç Dogukan (cholernie skuteczny- 3(5) meczów, 10 goli) przyjął podanie na 15. metrze, obrócił sobie stopera Rodriguesa na plecach i strzelił płasko pod rzucającym się w odpowiednią stronę Vlkiem. Wypełniona po brzegi Wiklöf Holding Arena jęknęła boleśnie, po czym zamilkła na dłuższą chwilę.

 

W takim momencie wiele zespołów kompletnie by się załamało. W tak ważnym meczu stracić gola na samym początku – to wystarczający powód, aby na długie minuty nie móc znaleźć sobie miejsca na boisku. Ale właśnie w tak niesprzyjających okolicznościach moi podopieczni pokazali prawdziwy charakter. Już trzy minuty po stracie bramki Tihomir Klaric doprowadził do wyrównania, perfekcyjnie egzekwując rzut wolny po faulu na Luigi Pistone. Młody Chorwat oszalał z radości i krzycząc jak oparzony wskoczył w sektor wiwatujących ultrasów. Pozyskany latem lewoskrzydłowy był, jak to mówią Amerykanie, on fire i swoją postawą pociągnął za sobą cały zespół. W 26. minucie przeprowadził swoją flanką piękny rajd, który zakończył dośrodkowaniem "na nos" Ville Ojali. Nasz świeżo upieczony reprezentant Finlandii nie zwykł marnować takich okazji i mocną główką dał nam na prowadzenie.

 

Atmosfery panującej na stadionie nie da się opisać. Niby tylko 5 tysięcy widzów na otwartym konstrukcyjnie obiekcie, ale wrzawa była ogłuszająca. W tym uniesieniu poszliśmy za ciosem i chwilę po wyjściu na prowadzenie, podwyższyliśmy na 3:1. Znów bezwzględnym egzekutorem okazał się Ojala, korzystając z idealnie zgranej przez Pistone piłki. Moi zawodnicy szaleli z radości i pałali żądzą zdobycia kolejnych bramek.

 

Te nie padły już w pierwszej połowie, pomimo licznych okazji. Ojala miał ich dość, aby skompletować hat trick, ale musieliśmy zadowolić się „jedynie” 2-bramkowym prowadzeniem. Zgodnie z moim oczekiwaniami na drugą połowę goście wyszli wyjątkowo umotywowani. Południowa, arabska krew zawrzała i po zmianie stron grunt zaczął palić się nam pod nogami. Napór Turków udawało nam się odpierać aż do 78. minuty, kiedy to Yildirim Sercan wreszcie przełamał naszą defensywę i zdobył kontaktową bramkę.

 

Zaczęliśmy walczyć z paniką, bo w naszych głowach już kłębiły się wizje utraty prowadzenia w ostatnich sekundach. Z drżącymi nogami, ale zaciśniętymi zębami i pięściami przystąpiliśmy do obrony korzystnego rezultatu. Wiadomo, że najlepszą ku temu drogą jest utrzymywanie się przy piłce oraz umiarkowana ofensywa i to udawało nam się realizować. W 88. minucie zwątpiłem w końcowy sukces, po tym jak gol Pistone po rzucie rożnym został anulowany przez arbitra. Teraz byłem już niemal pewien, że pech zaciera rączki i czeka tylko na ostatnie sekundy, aby ostatecznie wbić nam nóż w plecy.

 

Jakie są moje pierwsze zapamiętane wspomnienia związane oglądaniem futbolu w telewizji? To najstarsze to na pewno hat trick Ruuda Gullita w zwycięskim meczu Milanu , po którym zakochałem się w tym zawodniku i całym holenderskim futbolu. Drugie to finał Ligi Mistrzów w 1992 r., gdy zwycięstwo Barcelony oglądałem na mazurskich koloniach. Mocno utkwił mi w pamięci widok przerażonego Gianluci Vialliego, który siedząc na ławce spuścił głowę i założył na nią ręcznik. Zwyczajnie nie chciał patrzeć, jak Ronald Koeman egzekwuje decydujący rzut wolny w dogrywce. Losy Włocha dobrze znamy, moje rysowały się podobnie. Także w końcówce spotkania z Fenerbahçe narzuciłem na głowę ręcznik i nie chciałem patrzeć na ostatni rzut wolny gości. Po jego wykonaniu stadion eksplodował radością, a sędzia odgwizdał koniec meczu. Jednak los potraktował mnie łaskawiej niż biedaka Vialliego. Zwycięstwo było nasze i już mogliśmy szykować się do dalszej gry w Pucharze UEFA.

 

Liga Mistrzów (grupa H, mecz 6/6), 12.12.2018

[4.] IFK Mariehamn – Fenerbahçe [3.] 3:2 (3:1)

3’ Dogukan 0:1

6’ Klaric 1:1

26’ Ojala 2:1

29’ Ojala 3:1

78’ Sercan 3:2

88’ Pistone (MIFK) n.g.

 

MoM – Ojala (ST, MIFK) – 2 gole, nota 8

 

Widzów – 4999

 

Tabela końcowa grupy H:

| Poz   | Inf   | Zespół        | M     | Z     | R     | P     | ZdG   | StG   | R.B.  | Pkt
| -------------------------------------------------------------------------------------------
| 1.    | A     | Juventus      | 6     | 5     | 0     | 1     | 19    | 10    | +9    | 15
| 2.    | A     | Benfica       | 6     | 4     | 1     | 1     | 20    | 15    | +5    | 13
| 3.    |       | IFK Mariehamn | 6     | 1     | 1     | 4     | 10    | 17    | -7    | 4
| 4.    |       | Fenerbahçe    | 6     | 0     | 2     | 4     | 7     | 14    | -7    | 2

[Lucas07]

Graty . Teraz dobre losowanie w UEFA

 

[Vetr]

a to mnie wyjątkowo rozśmieszyło. Ale może to wynika z faktu, że właśnie wychylam trzecie piwo.

 

Cieszę się, że Ci się spodobała moja stylizacja

 

[4.] IFK Mariehamn – Fenerbahçe [3.] 3:2 (3:1)

 

Po wsparciu chmielowym nie było bata - musiałeś wygrać To teraz trza podbić LE

[łaziii]

Zajęcie przez nas 3. miejsca w grupie i awans do wiosennych gier Pucharu UEFA zostało okrzyknięte największym pozytywnym zaskoczeniem pierwszego etapu Ligi Mistrzów. Wyróżnienie to dzieliliśmy z mistrzem Gruzji Dinamo Tbilisi, który w identycznych okolicznościach wyeliminował Werder Brema i uplasował się za plecami niedoścignionych ekip Arsenalu i Porto. Z kolei największym rozczarowaniem grupowej fazy Champions League było odpadnięcie obrońcy tytułu, FC Barcelony. Duma Katalonii nie poradziła sobie w grupie śmierci z Interem i Aston Villą (Szachtar Donieck okazał się być dostarczycielem punktów), przegrywając 2. lokatę gorszym bilansem bezpośrednich spotkań z Anglikami.

 

Losowanie dwóch wiosennych rund Pucharu UEFA znów uwzględniło moje marzenia. W pierwszej rundzie playoffs byliśmy co prawda rozstawieni, ale mogliśmy trafić na tak ciężkich rywali jak Fiorentina, Napoli, Glasgow Rangers, czy VfB Stuttgart. Idealnym przeciwnikiem wydawał się być Lewski Sofia i właśnie ten zespół przypadł nam w udziale. Nie gorzej przedstawia się potencjalna 1/8 finału, gdzie możemy zmierzyć się ze zwycięzcą pary Borussia Mönchengladbach – Dinamo Tbilisi.

 

Cóż za uśmiech fortuny! Aż żal będzie zmarnować tak pomyśle losowanie.

 

 

Grudzień 2018

 

Bilans: 1-0-0, 3:2

Veikkausliiga: 1. [+7 pkt.], 65 pkt, 58:14

Suomen Cup: 7. runda – 2:3 z Tampere Utd

Liigacup: finał – 2:2, (karne 4:3) z Tampere Utd

Liga Mistrzów: grupa H - 3. [-11 pkt.], 4 pkt, 10:17

Finanse: € 15,42M (+ € 139K)

Budżet transferowy: € 3,6M (€ 2,36K)

Budżet płac (rocznie): € 1,38M (€ 2,61M)

Nagrody: -

 

Transfery (Polacy): brak

 

Transfery (świat):

Magno Martins (25, AM/FC, BRA) [Santos -> América(MEX)] - € 7M

Víctor Maldonado (25, D/WB/AMR, VEN 33/4) [Pachura -> América(MEX)] - € 5M

Carlos Colazo (28, AMLC, ARG u21 6/1) [Standard -> América(MEX)] – € 1,5M

 

Ligi świata:

Anglia: Wigan [+2]

Finlandia: -

Francja: Lyon [+4]

Hiszpania: Celta [+0]

Niemcy: Padeborn [+1]

Norwegia: -

Polska: Polonia Warszawa [+4]

Szwecja: -

Włochy: Juventus [+1]

 

Ranking FIFA:

1. Hiszpania [+0], 2. Brazylia [+0], 3. Francja [+0], …, 40. Polska [+0]

[Lucas07]

Znakomite losowanie :o. Macie spore szanse na ćwierćfinał .

[łaziii]

To prawda. Głupio będzie nie skorzystać z takiego farta.

-------------------------------------

 

Zawodnicy rozjechali się na wielce zasłużone, ale dość krótkie wakacje. Sztab szkoleniowy także spakował kąpielówki do walizek, ale przed odlotem spotkał się jeszcze przy butelce czegoś mocniejszego i omówił grę piłkarzy w zakończonym sezonie.

 

Bramkarze [mecze – puszczone gole – czyste konto – MoM – średnia nota]

Daniel Vlk (23, GK, CZE u21 1/0) [31 – 31 – 13 – 0 – 6,94] – znakomity transfer, który wzmocnił i tak już wyjątkowo silną pozycję. Czechowi nie przytrafił się żaden głupi błąd, a zachwycał zwłaszcza przytomnymi wyjściami z bramki. Wybrany najlepszym golkiperem Veikkausliigi.

Lucas Hradecky (29, GK, FIN u21 14/0) [17 – 17 – 8 – 0 – 7,00] – „lepsze wrogiem dobrego” – Lucas boleśnie doświadczył mądrości tego powiedzenia. Dwukrotny najlepszy bramkarz Veikkausliigi usiadł na ławce po przybyciu Vlka, a na domiar złego drużyna szybko odpadła z Suomen Cup i okazji do gry było jeszcze mniej. Nie przeszkodziło to naturalizowanemu Słowakowi być regularnie powoływanym na zgrupowania reprezentacji Finlandii, choć jeszcze nie miał okazji do oficjalnego debiutu.

Anders Överström (33, GK, FIN) [3 – 4 – 1 – 0 – 7,00] – naszemu wychowankowi skończył się kontrakt, a że chciał 4-krotnej podwyżki za grzanie ławy, postanowiłem rozstać się z nim po 17 latach pobytu w MIFK. Przez tę decyzję straciłem w Mariehamn kilku przyjaciół.

 

Plany – mam dwóch równorzędnych, świetnych golkiperów, a w juniorach szalenie utalentowanego Czecha Vaculika. Dlatego też nie będę szukał żadnych wzmocnień.

 

 

Środkowi obrońcy [mecze – gole – asysty – MoM – wślizgi/mecz – średnia nota]

Andrey Rodrigues (27, DC, BRA) [29 – 2 – 2 – 2 – 1,44 – 6,90] – solidny, równo grający stoper. Mimo to zamierzałem się z nim rozstać, bo żądał ponad 100 tysięcy euro za sezon w nowym kontrakcie. W dodatku mam w składzie wielu młodych stoperów, których chciałem dać szansę kosztem Brazylijczyka. Sprzedaż Augustssona oraz Utrainena zmieniła moje plany i postanowiłem pozostawić doświadczonego obrońcę w składzie. Zwłaszcza, że ten zredukował swoje oczekiwania finansowe o równo połowę.

Stefan Augustsson (22, DC, FIN u21 13/1) [26(2) – 0 – 3 – 0 – 2,38 – 7,04] – świetnie grający w odbiorze potężny obrońca mógł na długie lata stać się kluczową postacią naszej defensywy i w dodatku zarabiać niezłe pieniądze. Zachciało mu się jednak zagranicznych podróży i zgodnie z życzeniem sprzedałem go za 1,5 miliona euro do norweskiego Strømsgodset.

Jussi Utriainen (20, DC, FIN u21 19/0) [24 – 0 – 0 – 0 – 1,04 – 7,00] – to chyba najbardziej utalentowany stoper, jaki przewinął się przez kadrę MIFK za mojej kadencji. Rozwija się w błyskawicznym tempie i wcześniej czy później i tak przeszedłby do lepszej ligi. Szkoda tylko, że swoje żądania transferowe przedstawił w dwóch kluczowych momentach sezonu – w trakcie dwumeczu z Dynamem Kijów o wejście do Ligi Mistrzów oraz przed starciem z Fenerbahçe o prawo dalszej gry w Pucharze UEFA. Dobrze przynajmniej, że zbijemy na nim prawdziwą fortunę, bo 2,5 miliona euro to rekordowa kwota w dziejach klubu. Kto był tym rozrzutnym frajerem? Oczywiście Bułgarzy z CSKA Sofia.

Nenad Cvetkovic (23, DRC, CRO) [22(2) – 3 – 0 – 1 – 1,32 – 7,04] – w wyjazdowej taktyce grał na środku, w domowej po prawej stronie defensywy. W obydwu przypadkach dawał z siebie wszystko i unikał rażących błędów. Bardzo przydatny w ataku dzięki swoim dośrodkowaniom z kornerów oraz precyzyjnie bitym rzutom wolnym. Po nich strzelił trzy efektowne bramki, w tym kluczową, wyrównującą w Kijowie.

Saku Aravirta (22, DC, FIN u21 6/0) [14(7) – 2 – 0 – 0 – 1,69 – 6,86] – grał głównie w mniej ważnych spotkaniach lub dawał późne zmiany. Jeszcze nie wiem, czy będzie z niego podstawowy stoper, ale na pewno dam mu jeszcze jeden rok na udowodnienie tego.

Jonne Johansson (20, DC, FIN u21 2/0) [5(2) – 0 – 1 – 0 – 1,73 – 7,14] – bardzo równo utalentowany stoper, który przeżył spory zawód spędzając pierwszy swój rok w rezerwach MIFK. W kolejnym sezonie będzie już członkiem podstawowego zespołu i będzie miał sporo okazji do gry.

Ivo Aracic (22, DC, CRO) [4(1) – 0 – 0 – 0 – 2,83 – 6,60] – przyszedł pod koniec sierpnia i zagrał tylko kilka spotkań w Veikkausliidze. Po odejściu Utriainena i Augustssona utworzy z Rodriguesem parę podstawowych stoperów. To może być najlepszy defensor ligi w przyszłym sezonie.

Lasse Friberg (20, DLC, FIN u21 5/0) [1(2) – 0 – 1 – 0 – 3,62 – 7,00] – tym młodzieńcem już interesują się czołowe kluby Skandynawii, mimo iż dotychczas grał niemal tylko w zespole juniorskim. W przyszłym sezonie włączę go na stałe do pierwszego składu.

 

Plany – sporo zmieni się po odejściu Utriainena i Augustssona, ale wcale się tym nie martwię. Te transfery dały nam ogromną gotówkę oraz uporządkowały personalnie tę formację, w której ścisk był niemiłosierny. W przyszłym sezonie chcę sprawdzić obecnych w kadrze młodszych zawodników więc nie spodziewałbym się wzmocnień z zewnątrz.

 

 

Prawi obrońcy [mecze – gole – asysty – MoM – wślizgi/mecz – średnia nota]

Martin Svensson (22, D/WBRL, FIN u21 21/0) [25 – 0 – 3 – 0 – 1,80 – 6,80] – znakomity początek i koniec rozgrywek, znaczna obniżka formy w środku. Tak w skrócie można opisać sezon naszego wychowanka. Odzyskał moje zaufanie i za rok także będzie moim pierwszym wyborem na prawej obronie.

Jussi Ekström (30, D/MR, FIN u21 7/0) [21(8) – 0 – 8 – 0 – 1,23 – 7,10] – to świetny dowód na to, że warto ściągać doświadczonych ligowców z wyrobioną marką. Jussi nie zrażał się początkową rolą rezerwowego, bo przecież spotkań w sezonie zapowiadało się co nie miara. Zaliczył aż 8 asyst i zachwycił wszechstronnością gry na trzech pozycjach po prawej stronie. Wybrany do Jedenastki Sezonu Veikkausliigi.

 

Plany – nikogo kupić nie planuję, zwłaszcza że może tu grać także Cvetkovic oraz nominalnie lewi obrońcy: Visuri i Kahilakoski.

 

 

Lewi obrońcy [mecze – gole – asysty – MoM – wślizgi/mecz – średnia nota]

Jari Visuri (26, D/WBRL, FIN u21 11/0) [28(8) – 0 – 5 – 1 – 1,65 – 7,03] – najlepszy sezon w karierze Jariego, w trakcie którego poprawił się zarówno w ataku jak i w obronie. W pełni zasłużył na podwyżkę i nowy kontrakt do 2021 r.

Fredrik Appel (27, DL, FIN u21 13/0) [15(6) – 1 – 3 – 0 – 2,33 – 6,95] – występował tylko w domowej taktyce 4-4-2, bo jego przydatność w ataku przy wyjazdowym ustawieniu 3-5-2 jest mocno ograniczona. Potwierdził swoją klasę w tym, co robi najlepiej – grze w odbiorze. Za to został wybrany do Jedenastki Sezonu Veikkausliigi.

Markus Kahilakoski (28, DRL, FIN u21 7/0) [12(4) – 0 – 2 – 0 – 1,56 – 7,00] – wieczny rezerwowy, którego chętnie sprzedam, gdy zimą trafi się zainteresowany klub.

 

Plany – żadnych transferów, bo dopiero co dołączył do nas reprezentant Islandii Tómas Ingimarsson.

[łaziii]

Defensywni pomocnicy [mecze – gole – asysty – MoM – wślizgi/mecz – średnia nota]

Jukka-Pekka Tuomanen (33, DM, FIN) [29(1) – 3 – 4 – 1 – 1,68 - 7,23] – pomimo znakomitego sezonu, rozstaniemy się z naszym kapitanem. To już wiekowy zawodnik, któremu nie starcza sił na wytrwanie 90 minut. W składzie mam zbyt wielu młodych i utalentowanych chłopaków, aby podpisywać z Jukką nowy kontrakt. Zwłaszcza, że wysoko ceni on swoje usługi.

Daniel Maa Boumsong (31, DM, CAM u21 5/0) [13(1) – 1 – 3 – 1 – 1,68 - 7,07] – doświadczony wychowanek Interu Mediolan grał niemal wyłącznie w Lidze Mistrzów i najważniejszych meczach Veikkausliigi. Spisywał się znakomicie i zachwycił błyskawicznym dostosowaniem się do warunków gry w Finlandii. Niestety w końcówce sezonu zerwał mięsień łydki i może nie zdążyć wykurować się na wiosenny Puchar UEFA.

Ingemar Persson (26, DC/DM, FIN) [10(16) – 1 – 3 – 0 – 2,48 - 6,69] – nasz wicekapitan wzorowo wywiązywał się z roli żelaznego zmiennika. Kilka razy był potrzebny na środku obrony i tam także pokazał swoją klasę.

Oldrich Vecera (25, DM, CZE u21 1/0) [5(1) – 1 – 3 – 0 – 1,87 - 7,17] – to chyba nasz najbardziej klasowy piłkarz, który potrzebuje czasu na aklimatyzację. Póki co z trudem przychodzi mu przystosowywanie się do życia na alandzkim zadupiu.

 

Plany – żadnych transferów, bo na zapleczu jest jeszcze ściągnięty niedawno Duńczyk Nielsen.

 

 

Środkowi pomocnicy [mecze – gole – asysty – MoM – średnia nota]

Petter Isaksson (29, MRC, FIN u21 5/0) [31(1) – 6 – 6 – 2 – 7,25] – nasz wychowanek zaliczył najrówniejszy i chyba też najlepszy sezon w karierze. Wyrósł na lidera środka pola, będąc godnym następcą sprzedanych w ostatnich dwóch latach Larssona i Báeza.

Joni Oikkonen (29, AMC, FIN u21 2/0) [17(13) – 8 – 8 – 3 – 7,00] – doskonały sezon i wszystkiego nie powiedzą świetne statystyki. To on zdobył dwa gole w rewanżu z Dynamem Kijów, czym zapewnił nam awans do Ligi Mistrzów.

Robert Persson (20, MC, FIN u21 15/0) [9(7) – 4 – 2 – 2 – 7,00] – większą część sezonu spędził w zespole juniorów, ale latem zaliczył kilka doskonałych występów w Veikkausliidze. Za rok na stałe dołączy do pierwszej drużyny.

 

Plany – być może najlepszym kandydatem na rozgrywającego jest defensywny pomocnik Vecera. Mimo dużego wyboru, nie wzgardziłbym nowym klasowym pomocnikiem. Niestety ci, których mam na oku, kosztują około miliona euro więc pewnie obejdę się smakiem.

 

 

Prawi skrzydłowi [mecze – gole – asysty – MoM – dryblingi/mecz – średnia nota]

Amos Ekhalie (30, AMRC, KEN 35/4) [21(5) – 5 – 6 – 1 – 1,53 – 7,15] – przyzwyczaił nas już do równej, wysokiej dyspozycji i efektownych rajdów prawą flanką. Przedłużył kontrakt o rok - może jego ostatni w MIFK, bo latka lecą.

 

Plany – na tej pozycji mogą też grać Isaksson oraz Ekström. Powoli trzeba się jednak rozglądać za nową gwiazdą na prawe skrzydło. Jeśli znajdę kogoś takiego tej zimy, nie zawaham się sięgnąć do kieszeni.

 

 

Lewi skrzydłowi [mecze – gole – asysty – MoM – dryblingi/mecz – średnia nota]

Staffan Svenlin (29, AMRLC, FIN u21 6/1) [18(14) – 6 – 4 – 2 – 1,45 - 7,22] – najlepszy sezon w karierze, wybrany do Jedenastki Sezonu Veikkausliigi i… odchodzi zimą za darmo do FC Lahti po 10 latach pobytu w MIFK. Dlaczego? Zwyczajnie czułem, że nadszedł na to czas i chcę nieco odświeżyć formację pomocy.

Tihomir Klaric (22, AML, CRO) [8(3) – 2 – 2 – 0 – 1,11 – 7,00] – to mój najlepszy lewoskrzydłowy, który potrzebuje czasu na aklimatyzację. Być może dla niego zmienię wkrótce wyjazdową taktykę 3-5-2, w której nie ma dla niego miejsca. Zabłysnął zwłaszcza popisową grą w decydującym starciu z Fenerbahçe, w którym golem i asystą odwrócił losy meczu.

André Hansell (34, DL, FIN) – sezon spędzony na wypożyczeniu i ostatecznie koniec kariery wychowanka i ikony naszego klubu. Szkoda, że nie zechciał realizować się jako trener.

 

Plany – w juniorach są jeszcze 18-letni Pavlovic oraz o dwa lata starsi Hosio i reprezentant Islandii Ingimarsson. To najmłodsza i najbardziej utalentowana formacja więc nie mam zamiaru nikogo kupować.

 

 

Napastnicy [mecze – gole – asysty – MoM – średnia nota]

Bjørn Erik Slåtten (19, ST, NOR u21 2/1) [23(13) – 11 – 13 – 3 – 7,31] – największa niespodzianka sezonu. Wiedziałem, że ten chłopaczek ma talent, ale ten od razu wdarł się do pierwszego składu i został moim najlepszym odgrywającym od czasu Nikkanena. Lider zespołu w asystach, niezrównany w powietrznych pojedynkach. Wybrany Młodym Piłkarzem Roku w Norwegii.

Renat Miftakhov (29, ST, RUS) [22(4) – 18 – 7 – 8 – 7,35] – zabójcza pierwsza część sezonu, kiedy to zdobywał bramkę za bramką. Potwierdził status gwiazdy Veikkausliigi. Niestety na początku lipca doznał poważnej kontuzji, która wyeliminowała go z gry na 2 miesiące. Później nie grał już z takim rozmachem jak wiosną. Mimo to drugi raz z rzędu został wybrany Piłkarzem Roku Veikkausliigi.

André Karring (28, ST, FIN u21 12/1) [19(15) – 19 – 8 – 8 – 7,18] – nasz wychowanek niespodziewanie został najlepszym strzelcem drużyny. Latem wspaniale zastąpił kontuzjowanego Miftakhova, ciągnąc zespół na swoich barkach tak w meczach ligowych jak i pucharowych. W Mariehamn jest żywą legendą.

Ville Ojala (22, ST, FIN 1/2) [19(8) – 18 – 7 – 5 – 7,37] – rok temu chciał odejść z drużyny i na swoją prośbę znalazł się na liście transferowej. Po kilku tygodniach zmienił zdanie i wziął się do ostrej pracy. Zaowocowało to aż 18 bramkami na wszystkich frontach oraz wspaniałym debiutem w barwach reprezentacji Finlandii.

Ivan Toplak (21, AM/FC, CRO u21 11/7) [16(2) – 5 – 6 – 1 – 7,22] – to chyba nasz najbardziej potencjałowy napastnik, który jednak lepiej czułby się na pozycji AMC. O jego klasie świadczą wspaniałe występny w młodzieżowej reprezentacji Chorwacji, gdzie w ostatnich 3 meczach zdobył aż 5 bramek.

Luigi Daniel Pistone (29, ST, ITA) [9(2) – 4 – 4 – 1 – 7,27] – mimo olbrzymiego wyboru napastników, kupiłem go w ostatnich dniach sierpniowego okienka transferowego. Nie żałuję tego, bo Włoch znakomicie spisywał się w Lidze Mistrzów. Bez niego nie byłoby 3. miejsca w grupie.

Asko Härkönen (27, AM/FC, FIN) [5(8) – 2 – 3 – 1 – 6,85] – kolejne trudne pożegnanie po 6 latach gry w MIFK. Niestety jest najsłabszy z licznej grupy napastników i nie odnowiłem z nim wygasającej umowy.

Leon Hansen (17, ST, DEN) [2(1) – 1 – 1 – 0 – 7,33] – olbrzymi talent, który w juniorskiej drużynie zdobył 39 goli w 29 meczach. W seniorach też zdążył zadebiutować, zdobywając bramkę i asystę. Już za 2 lata może być gwiazdą Veikkausliigi, ale do tego czasu musi uzbroić się w cierpliwość.

 

Plany – na tej pozycji bardziej przydałoby się kogoś sprzedać, niż kupować. Mam o 1-2 napastników za dużo, ale nie mam pojęcia, kogo powinienem skreślić. Dlatego pomęczę się z klęską urodzaju.

[łaziii]

Sezon 2018 w liczbach:

Występy: Slåtten 36, Isaksson 32, Vlk 31

Bramki: Karring 19, Ojala 18, Miftakhov 18

Asysty: Slåtten 13, Ekström 8, Oikkonen 8, Karring 8

MoM: Miftakhov 8, Karring 8, Ojala 58

Średnia nota: Ojala 7,37, Miftakhov 7,35, Slåtten 7,31

 

Mecze: 51

Bilans bramek: 129-52 (średnio 2,5-1,0)

Żółte kartki: 71 (1,4)

Czerwone kartki: 2

Średnia frekwencja: 3406

 

Sytuacja finansowa klubu (na koniec sezonu):

Stan konta: € 15,97M

Zysk/strata: € 6,92M

Roczny budżet: € 2,36M

Aktualny budżet: € 4,10M

Najdrożsi piłkarze: Ojala € 550K, Isaksson € 450K, Miftakhov € 425K

 

Budżet płacowy: € 2,61M/rok

Aktualny: € 1,37M/rok

Średnia pensja: € 9,7K/rok

Najlepiej opłacani: Vecera € 175K/rok, Pistone 140K/rok, Aracic 83K/rok

[Pulek]

Mamo, ilu napastników :o

[Mahone]

Nie wiem jak ty ogarniasz tak liczną kadre ;)  widze że stosujesz niezłą rotacje skoro w sezonie rozegrałeś 51 spotkań, a najczęściej grający Slatten wystąpił i tak tylko w 36..

 

Faktycznie, przydałby sie jakiś wymiatacz na prawe skrzydło bo ten Kenijczyk gra w pierwszym składzie chyba od początku twojej kariery w MIFK  mógłbyś go pokazać zresztą..

 

 

[Derek12345]

Przydałby się jakiś dobry i młody prawoskrzydłowy i doświadczony obrońca.

[łaziii]

Zbyt liczna kadra od zawsze była moim problemem w FM :-k

Oto Ekhalie. Równie często na prawym skrzydle występował Isaksson, który jest trochę lepszy. Ale zdecydowanie przydałby się wymiatacz na prawą flankę.

------------------------------------------

 

Podsumowanie sezonu 2018 w wybranych ligach skandynawskich:

 

Finlandia – pierwsza obrona tytułu mistrzowskiego Veikkausliigi od lat 2006-2007

Veikkausliiga – IFK Mariehamn, Tampere United, HJK Helsinki, TPS Turku

Spadek – FF Jaro

Awans – PP-70 Tampere

Suomen Cup – FC Lahti (2:1 z HJK Helsinki)

Liigacup – IFK Mariehamn (2:2k z Tampere United)

Piłkarz Roku – Renat Miftakhov (29, ST, RUS, IFK Mariehamn) – 13-11-2-7,62

Król strzelców – Ossi Liukkonen (20, ST, FIN u21 2/0, MyPa Anjalankoski) - 24 gole

Manager sezonu – Łaziii (37, POL, IFK Mariehamn)

 

Norwegia – Rosenborg wraca na tron po 10 latach przerwy

Tippeligaen – Rosenborg, Brann, Aalesund, Lyn

Spadek – Lillestrøm, Bryne

Awans – Follo, Sogndal

Cupen – Rosenborg (2:1 z SFK Sparta)

Najlepszy zawodnik – Kyohei Ozawa (27, ST, JAP u21 6/0, SFK Sparta) – 22-11-3-7,36

Król strzelców – Mushaga Bakenga (26, ST, NOR u21 10/2, Kongsvinger) - 15 goli

Manager sezonu – Hein Henriksen (43, NOR, Rosenborg)

 

Szwecja – pierwszy w historii triumf Örebro

Allsvenskan – Örebro, IFK Göteborg, Djurgården, Kalmar FF

Spadek – Trelleborg, Halmstad

Awans – GIF Sundsvall, Västerås SK

Svenska Cupen – Norrköping (3:0 z Trelleborg)

Najlepszy zawodnik – Kjartan Henry Finnbogason (32, ST, ISL 29/12, Malmö FF) – 27-14-2-7,30

Król strzelców – Admir Aganovic (32, ST, SRB, Landskrona) – 15 goli

Manager sezonu – Mikael Borgkvist (51, SWE, Örebro)

[Vetr]

Pokazałbyś Ojalę?

[jaazoo]

Gratulacje za trzecie miejsce w tak trudnej grupie, a i ćwierćfinał Pucharu UEFA jak najbardziej w zasięgu Swoją drogą, znakomicie budujesz zespół- trafione zagraniczne transfery, spora grupa wychowanków, młode talenty czekające na szansę w pierwszym zespole... Tak trzymać