Książki - dobre, złe i średnie. Co czytać?

[jasonx]

Czytał ktoś Millenium 4? Warto pod to podchodzić?

[Zimny]

Ostanie zyczenie i Miecz przeznaczenia,

Saga o Wiedzminie (te 5 tomow)

Sezon Burz

 

to jest prawidlowa kolejnosc czytania Wiedzmina? a co z "Coś się kończy, coś się zaczyna"?

[ajerkoniak]

Prawidłowa. "Coś się kończy, coś się zaczyna" to osobne opowiadania o Wiedźminie. Polecam przeczytać po Sadze, bo jednym z opowiadań jest alternatywne zakończenie, a drugim...no tu nie ma co mówić

[zovalik]

Po przesyceniu malazańską wziąłem się za Czarną Kompanię. Trochę zabolało, że nie ma ebooka ale z drugiej strony miło wrócić do papieru. Najgorsze jest to, że czasami zamiast przewrócić stronę klikam w nią i dziwie się dlaczego się nie zmienia... ;-)

 

Po pierwszym tomie wrażenia bardzo pozytywne, to jest mój klimat. Militaria plus magia to jest to ;-) Drugi tom na razie też na plus. Mam nadzieję, że wszystkie tomy trzymają podobny poziom.

[Feanor]

Nie, nie wszystkie, ale dramatycznych wpadek nie ma A Cień w ukryciu to moja część absolutnie ulubiona. Ten moment z początku, gdy Kompania wchodzi do Karbu (?), potęga!

[me_who]

Prawidłowa. "Coś się kończy, coś się zaczyna" to osobne opowiadania o Wiedźminie. Polecam przeczytać po Sadze, bo jednym z opowiadań jest alternatywne zakończenie, a drugim...no tu nie ma co mówić

Do czytania tak, ale chronologicznie już nie ;) Fabularnie Sezon Burz jest przed

pierwszym opowiadaniem o Wiedźminie - "Sezon..." kończy się, gdy Geralt wyrusza do Wyzimy.

Ale z kolei ten sam Sezon Burz jest po

Ostatnim Życzeniu.

 

 

(w spojlerach tytuły opowiadań)

[ajerkoniak]

No tu już kwestia szkoły czytania, można zrobić jak z SW ;)

[Zimny]

lubimyczytac.pl to najlepsza strona w stylu Filmweba?

[zovalik]

Z polskich chyba tak. Jest jeszcze biblionetka ale mnie bardziej pasuje LC.

Z zagranicznych goodreads.

[Feanor]

"Ender na wygnaniu" Carda: po "Dzieciach umysłu" nie miałem wielkich oczekiwań, więc ciężko stwierdzić, bym się zawiódł. Zresztą, książka jest trochę lepsza od Dzieci: nie ma tu jeszcze tej mętnej metafizyki filotycznej, która już w "Ksenocydzie" (zdecydowanie lepszym) trochę psuła mi zabawę, a w ostatnim chronologicznie tomie cyklu robi wręcz za deus ex machina. Niestety, podobnie jak Dzieci, "Ender na wygnaniu" ma dla mnie kłopoty z budowaniem akcji, w sumie nawet większe. Chodzi mi o to, że książkę budują w sumie dwa wątki, dość słabo powiązane (nazwijmy je wątkiem Szekspira i wątkiem Achillesa) i to słabe powiązanie poważnie zaburza strukturę powieści. Tym bardziej, że wątek ważniejszy w sumie jest tu potraktowany tak zdawkowo, że po jego zakończeniu zacząłem się zastanawiać, po co on w ogóle tam był (bo uzasadnienie zaserwowane przez Carda było imho mało przekonujące). Na szczeście nie jest tragicznie: ozdobą książki nadal jest Ender z jego pozbawioną złudzeń brutalną moralnością i choćby dla tego bohatera chyba warto ją przeczytać, szczególnie jeśli jest się fanem "Gry" i "Mówcy". Rozgrywka z Quincy Morganem była całkiem smaczna, choć nie wybitna, a pomysł ze złotymi żukami całkiem zgrabny. Tym niemniej mam wrażenie, że książka nie obroniłaby się sama, bez pomocy swoich obarczonych Hugo i Nebulą starszych sióstr. 6,5/10

[Zimny]

przeczytałem biografię Wójcika i moim zdaniem z czwórki Kowal, Szamo, Iwan, Wójt jest to najsłabsza biografia. chociaż w sumie najsłabsza to może niezbyt odpowiednie słowo, bo jest sporo ciekawych i kontrowersyjnych historii, ale całość jest opowiadana przez Wójcika w taki sposób, że można się tylko uśmiechnąć pod nosem z politowaniem. cały świat chce pić z Wójtem, pół świata się go radzi w każdej dziedzinie, wszystkie dupeczki mają mokro w majtach na jego widok. niesamowite magalomaństwo, mi to nie podeszło.

[jasonx]

Co nas nie zabije David Lagercrantz

Kontynuacja trylogii Millenium Stiega Larssona. Czyta się dość wartko, ale przeszkadza mi umieszczenie tego w "uniwersum Millenium". Jako oddzielna ksiazka z innymi bohaterami byłaby lepsza.

Autor za bardzo silił sie na styl Larssona i nie do końca mu to wyszło. W porownaniu do "oryginału" ksiazka jest dosc plaska i mało rozbudowana. Po prostu solidna acz mocno przewidywalna powiesc kryminalna.

Przeczytac mozna, ale wybitne dzieło to to nie jest. 6/10

[Zimny]

Peter V. Brett - Cykl Demoniczny (Malowany Człowiek, Pustynna Włócznia, Wojna w blasku dnia, Tron z czaszek) - 9/10

 

świetnie wykreowany świat, gdzie nocą ludzie przy pomocy runicznych znaków walczą z demonami z Otchłani o przetrwanie. mimo, że akcja toczy się (prawdopodobnie) w odległej przyszłości świat cofnął się w rozwoju do czasów średniowiecznych. mnóstwo ciekawych postaci, realistycznie pokazane starcie się dwóch kultur (oprócz walki z demonami mamy też ukazane podboje między ludźmi) i akurat taka liczba magii/cudów, żeby nie traktować tej serii tylko jako bajeczka dla dzieci. szczerze polecam, bo zapewniłem sobie długie godziny rozrywki, szkoda tyle, że na kolejną część trzeba będzie czekać niewiadomo ile.

[ajerkoniak]

Ładny czas temu przeczytałem Malowanego człowieka i nie ogarnąłem, że jest kontynuacja. Rozumiem, że nie są to oderwane historie, ale fabuła jest spójna i powiązana?

[Zimny]

tak, wszystko jest powiązane, w poźniejszych częsciach pojawiają się też retrospekcje oraz szersze opisy niektórych scen z poprzednich części. ja co prawda zacząłem od Wojny w blasku dnia, bo nie wiedziałem, że to jest cykl, ale nie przeszkodziło mi to bardzo w pozytywnym odbiorze całej sagi, po prostu kilka rzeczy mi się wyjaśniło. ale najlepiej czytać w kolejności "wychodzenia" czyli w takiej jak wymieniłem (każdy tytuł ma księgę I i II).

[Feanor]

Elantris. Jeszcze nie przeczytałem, zostało mi jeszcze sto stron, ale już wiem, że się rozczarowałem. Z Sandersona czytałem dotąd jedynie pierwszy z jego tomów "kołoczasowych" i miałem w związku z tym bardzo duże oczekiwania, tym bardziej, że obiło mi się o uszy, że Elantris ma wśród fanów spory prestiż. No cóż, zawiodłem się. Brandon pisze tu trochę tak, jakby ostatnie cztery dekady w fantasy go ominęły. Owszem, jest ciekawa koncepcja świata. I nic więcej imho. Akcja prowadzona jest bez błysku, a momentami wręcz prostacko: twist Hrathena pod koniec książki jest takim trochę deus ex machina dla maluczkich, intrygi Serene są naiwne, a cały świat arelońskiej polityki jest nieco infantylny. W dodatku bohaterowie są tradycyjnie jednowymiarowi do bólu i mało interesujący. Wyjątkiem jest tu Hrathen, ale jego działania w drugiej części książki mocno obniżyły to moje dobre o nim mniemanie. Nie wiem, może końcówka naprawi trochę złego wrażenia, ale męczę się troszkę z lekturą (już miesięczną!). Na razie oceniam na 3+

[Profesor]

Czniaj Elantris, weź się za Mistborn.

[Feanor]

Czniaj Elantris, weź się za Mistborn.

Czeka na półce Spodobało mi się już pierwsze zdanie Ale się zawziąłem na to Elantris i przedzieram się powoli.

[szoppracz]

Polecam Cykl Inkwizytorski Jacka Piekary

[tio]

Jo Nesbo "Więcej krwi". Nowa powieść Nesbo opisywana jest jako: „Kontynuacja bestsellerowej Krwi na śniegu.” Właściwie nie wiadomo czy zdanie to ma zachęcać czy wręcz odwrotnie. „Krew na śniegu” nie była z pewnością najlepszą powieścią Nesbo, więc zawiedzeni czytelnicy nie oczekiwali jej kontynuacji. Może więc dobrze, że tak naprawdę nie jest to kontynuacja? W „Więcej krwi” mamy innego bohatera (owszem, mocno podobnego do Olava) i inną historię. Jest to samo tło.

„Jon ucieka przed zemstą Rybaka, najważniejszego gangstera w Oslo, którego zdradził. Kieruje się na daleką północ Norwegii i ukrywa się w leśnej czatowni, gdzie pomaga mu tylko Lea, samotna matka, i jej syn, Knut. Słońce północy, które nigdy nie zachodzi, powoli doprowadza mężczyznę do obłędu, a ludzie Rybaka są coraz bliżej...”

Niestety, powieść jest po prostu nudna. Prosta, wręcz banalna historia, żadnych zwrotów akcji. W założeniu jest to połączenie sensacji z historią miłosną. Zawodzi na jednym i drugim polu. Narzekałem na poprzednią, ale ta jest jeszcze gorsza. Na szczęście jest krótka a Nesbo mimo wszystko ma świetny warsztat więc lektura nie jest mordęgą, ale też nie ma tu nic co sprawiałoby, że powieść w jakikolwiek sposób zapadnie czytelnikowi w pamięć.

Mam nadzieję, że Nesbo odpuści już sobie te klimaty i wróci do poważnego kryminału, najlepiej do kolejnej części z Harrym Hole.