Skocz do zawartości

If it moves, kick it

Profesor

Przez Profesor
w Archiwum

Rekomendowane odpowiedzi

Profesor Prezes

Profesor

Napisano
  • Autor
Napisano

Wszystko jest podawane na bieżąco, panie dzieju. A rozkład jazdy to u Fikandra :>

 

Mecz z walczącym o utrzymanie Rot-Weiss Essen transmitowała telewizja, więc rozgrywaliśmy go w niedzielę, już znając wynik Borussii Dortmund, która raczej nieoczekiwanie zremisowała 1:1 z Hansą. Poznaliśmy też pierwszego spadkowicza, którym po porażce 3:5 z Osnabrück zostało Bochum. Wygrana z naszymi największymi rywalami pozwalała nam więc na odskoczenie od Borussii na dwa punkty.

 

Dokonałem paru znaczących roszad w składzie na to spotkanie. Do wyjściowej jedenastki wrócił Lorenz, ale Carlier tylko usiadł na ławce, gdyż postanowiłem postawić na Petrovicia. Ten sam los spotkał Chochłowa, którego zastąpił wracający do mych łask Nikołajew, a w ataku zamiast Farouka pojawił się powracający po kontuzji Duchemin.

 

Największy klubowy rywal, którego mogliśmy w dodatku upokorzyć, odsyłając go do drugiej ligi, przyciągnął na Tivoli komplet widzów. Przyparty do muru słabeusz już nie raz sprawił nam sporo kłopotu, lecz tym razem było inaczej; kibice nie zdążyli jeszcze powyciągać z kieszeni bratwurstów, a już było po meczu. W 2. minucie wynik otworzył Lorenz efektownym strzałem z dystansu, a trzy minuty później w jego ślady poszedł odmieniony po pobycie w rezerwach Nikołajew. Po kilkunastu minutach spokojniejszej gry piękną centrę Bruno na gola zamienił Duchemin i było po ptokach — RWE znalazło się w 2. Bundeslidze, a my odskoczyliśmy na dwa punkty Borussii Dortmund.

 

05.05.2019 Tivoli, Akwizgran: 32.421 widzów TV

BL (32/34) Alemannia Aachen [2.] — Rot-Weiss Essen [18.] 3:0 (3:0)

 

2. W.Lorenz 1:0

5. A.Nikołajew 2:0

36. M.Duchemin 3:0

 

Alemannia Aachen: G.Ortiz (40. Th.Ulrich) — Pedro, J.Rzeźniczak, T.Bošnjak — B.Matuidi — C.Bruno, G.Petrović, W.Lorenz, A.Nikołajew (80. W.Chochłow) — T.Šimić, M.Duchemin (68. E.Peltonen)

 

MVP: Pedro (DC; Alemannia Aachen) — 9

 

Tego samego dnia poznaliśmy również pierwszego beniaminka ekstraklasy, którym została ekipa Eintrachtu Frankfurt.

Odnośnik do komentarza
Profesor Prezes

Profesor

Napisano
  • Autor
Napisano

W finale Pucharu UEFA Schalke zmierzyło się na Santiago Bernabéu z Atlético Madryt. Po koszmarnie nudnym meczu, który zakończył się bezbramkowym remisem, rzuty karne lepiej wykonywali Niemcy i trofeum powędrowało do Gelsenkirchen.

 

Intuicja mnie jednak nie zawiodła, pomyliły mi się jedynie mecze. W spotkaniu z wciąż jeszcze niepewnym utrzymania SC Freiburg już w 3. minucie straciliśmy gola po efektownym rajdzie Urbana i celnym strzale Pitroipy, a potem daliśmy pokaz nieudolności przetykany żółtymi kartkami z głębi ciemnego odbytu, przez które Duchemina musiałem zdjąć jeszcze w pierwszej połowie. To Francuz był najbliższy wyrównania, gdy piłka po jego strzale trafiła w słupek, po przerwie dwie dobre sytuacje zmarnował Šimić i mecz, którego nie mieliśmy prawa przegrać, zakończył się naszą porażką. Oczywiście Borussia nie omieszkała tego wykorzystać, wygrywając na wyjeździe 1:0 z nie grającym już o nic Bayerem, i teraz to my byliśmy uzależnieni od wyniku zespołu z Dortmundu w ostatniej rundzie — nasz los nie spoczywał już wyłącznie w naszych rękach.

 

11.05.2019 Badenova-Stadium, Fryburg: 17.734 widzów

BL (33/34) SC Freiburg [15.] — Alemannia Aachen [1.] 1:0 (1:0)

 

3. J.Pitroipa 1:0

38. A.Nikołajew (AA) knt.

 

Alemannia Aachen: G.Ortiz — Pedro, J.Rzeźniczak, T.Bošnjak — B.Matuidi — C.Bruno ŻK, G.Petrović ŻK (58. M.Carlier), W.Lorenz ŻK, A.Nikołajew ŻK (38. W.Chochłow) — T.Šimić, M.Duchemin ŻK (42. R.Gatto)

 

MVP: Roberto Marchetti (MC; SC Freiburg) — 7

Odnośnik do komentarza
Profesor Prezes

Profesor

Napisano
  • Autor
Napisano

:pfff: jak ktoś nie ma jaj, żeby przegrywać, powinien grać w CM 2010.

 

Finał Ligi Mistrzów rozegrany został na stadionie w Brøndby, a zmierzyły się w nim Chelsea i Werder Brema. Anglicy błyskawicznie objęli prowadzenie po strzale Wiśniewskiego, ale dwa gole Talissona da Costy znacznie przybliżyły Werder do końcowego triumfu. Chelsea grała jednak do końca, w 81. minucie do dogrywki doprowadził Pearce, a w 115. Baldi perfekcyjnie wykonanym rzutem karnym zapewnił zwycięstwo ekipie ze Stamford Bridge. Nasz udział w dochodach z transmisji telewizyjnych wyniósł miłe dla oka 10.750.000€, a ku wielkiemu zaskoczeniu fachowców Tomislav Bošnjak uznany został za najbardziej wartościowego zawodnika tej edycji Ligi Mistrzów.

 

Ale nas oczywiście interesował wyłącznie mecz z Eintrachtem Braunschweig i równolegle rozgrywane spotkanie, w którym liczyłem na to, że nieprzewidywalny Stuttgart uszczknie punkty Borussii Dortmund. Lecz w pierwszej połowie to goście, oczywiście walczący o utrzymanie, wyglądali na bardziej zmotywowanych. W 14. minucie Díaz podał w pole karne do Schulza, który wykorzystał błąd Pedro przy próbie odbioru piłki i plasowanym strzałem pokonał Ortiza. Graliśmy znów bardzo słabo, słabiej z każdą minutą, dobijani informacjami z Dortmundu, gdzie Borussia szybko objęła prowadzenie 3:1, pewnie zmierzając po siódmy tytuł mistrzowski. W końcu tuż przed przerwą Gatto potężnym uderzeniem z rzutu wolnego zmusił Grotego do błędu, wypuszczoną przez niego piłkę przejął Chochłow, a do bramki skierował ją najskuteczniejszy w tym sezonie Šimić.

 

Graliśmy już tylko o honor, ale w przerwie powiedziałem jasno, że ta stawka jest wyższa niż mistrzostwo Niemiec. Słabiutki Pedro poszedł pod prysznic, zastąpił go Urugwajczyk Acosta, po czym ruszyliśmy do walki. Ale po dziesięciu minutach spadł na nas kolejny cios, urazu kostki doznał Šimić i na boisku z musu pojawił się Peltonen. Chwilę później Gatto dośrodkował piłkę z rzutu rożnego w pole karne, gdzie dopadł jej Lorenz i efektownym szczupakiem posłał do bramki. W 61. minucie Gatto znów egzekwował rzut rożny, tym razem obrońcy Eintrachtu wybili piłkę poza pole karne, tyle że wprost pod nogi Carliera, który petardą z dystansu podwyższył na 3:1. Mecz był wygrany.

 

Nie był to wszakże koniec emocji. Ostre starcie w środku pola zakończyło się urazem Gatto i kolejną wymuszoną zmianą. Nie odmieniło to wszakże losów spotkania, a w 67. minucie Lorenz precyzyjnym uderzeniem z rzutu wolnego ustalił jego wynik; o naszym zwycięstwie zadecydowały perfekcyjnie wykonywane stałe fragmenty gry.

 

Honor Alemannii został obroniony, ale był to jedyny powód do radości tego dnia. Borussia ostatecznie rozbiła Stuttgart 4:1, zapewniając sobie pierwsze miejsce w końcowej tabeli, my zaś po półwieczu po raz drugi zostaliśmy wicemistrzami Niemiec. Ostatnim z trójki spadkowiczów został zaś zespół VfL Osnabrück, w meczu ostatniej szansy wysoko pokonany przez Bayern.

 

18.05.2019 Tivoli, Akwizgran: 26.149 widzów

BL (34/34) Alemannia Aachen [2.] — Eintracht Braunschweig [15.] 4:1 (1:1)

 

14. P.Schulz 0:1

45. T.Šimić 1:1

55. T.Šimić (AA) knt.

58. W.Lorenz 2:1

61. M.Carlier 3:1

64. R.Gatto (AA) knt.

67. W.Lorenz 4:1

 

Alemannia Aachen: G.Ortiz — Pedro (46. J.Acosta), J.Rzeźniczak, T.Bošnjak — B.Matuidi ŻK — C.Bruno, M.Carlier ŻK, W.Lorenz, W.Chochłow — T.Šimić (55. E.Peltonen), R.Gatto (64. R.Wiśniewski)

 

MVP: Wolfgang Lorenz (MC; Alemannia Aachen) — 9

 

 Pos   | Inf   | Team                     | Pld   | Won   | Drn   | Lst   | For   | Ag    | G.D.  | Pts   
1st   | C     | Borussia Dortmund        | 34    | 22    | 8     | 4     | 61    | 27    | +34   | 74    
2nd   |       | Alemannia Aachen         | 34    | 22    | 7     | 5     | 73    | 25    | +48   | 73    
3rd   |       | Werder Bremen            | 34    | 19    | 9     | 6     | 41    | 25    | +16   | 66    
4th   |       | Schalke 04               | 34    | 18    | 10    | 6     | 53    | 36    | +17   | 64    
5th   |       | Bayern München           | 34    | 16    | 6     | 12    | 54    | 36    | +18   | 54    
6th   |       | VfB Stuttgart            | 34    | 14    | 11    | 9     | 59    | 42    | +17   | 53    
7th   |       | Hamburger SV             | 34    | 13    | 11    | 10    | 46    | 45    | +1    | 50    
8th   |       | Hansa Rostock            | 34    | 12    | 11    | 11    | 44    | 39    | +5    | 47    
9th   |       | Borussia Mönchengladbach | 34    | 11    | 10    | 13    | 46    | 53    | -7    | 43    
10th  |       | FC St. Pauli             | 34    | 10    | 11    | 13    | 56    | 68    | -12   | 41    
11th  |       | Bayer Leverkusen         | 34    | 12    | 4     | 18    | 50    | 72    | -22   | 40    
12th  |       | Hertha Berlin            | 34    | 9     | 12    | 13    | 47    | 58    | -11   | 39    
13th  |       | 1. FC Nürnberg           | 34    | 9     | 10    | 15    | 46    | 57    | -11   | 37    
14th  |       | SC Freiburg              | 34    | 10    | 7     | 17    | 32    | 43    | -11   | 37    
15th  |       | Eintracht Braunschweig   | 34    | 8     | 8     | 18    | 42    | 59    | -17   | 32    
16th  | R     | VfL Osnabrück            | 34    | 7     | 11    | 16    | 36    | 53    | -17   | 32    
17th  | R     | Rot-Weiss Essen          | 34    | 6     | 11    | 17    | 35    | 55    | -20   | 29    
18th  | R     | VfL Bochum               | 34    | 5     | 9     | 20    | 41    | 69    | -28   | 24

Odnośnik do komentarza
Profesor Prezes

Profesor

Napisano
  • Autor
Napisano

Pozostałe dwa zespoły, które awansowały do Bundesligi, wyłonione zostały dopiero w ostatniej kolejce, a prawo gry z najlepszymi wywalczyły ostatecznie 1. FC Köln oraz Erzgebirge Aue.

 

W tym roku nie zamierzałem długo czekać z rozliczeniem sezonu — wypuszczenie z rąk pewnego zdawałoby się mistrzostwa zasługiwało na odpowiednie nagrody dla tych, którzy najbardziej się do tego przyczynili, a ja potrzebowałem czasu na uzupełnienie składu zawodnikami, którzy w przyszłym sezonie byliby w stanie skutecznie walczyć o najwyższe cele.

 

Bramkarze:

35. Artur Maściuch (22, GK; Polska U-21: 21/0) [1-0-1-0, 7.00; C: 2021]

33. Łukasz Mowlik (21, GK; Polska U-21: 14/0) [2-0-2-1, 8.00; C: 2020]

43. Gerardo Ortiz (30, GK; Paragwaj: 55/0) [44-40-19-0, 7.11; C: 2022]

14. Thomas Ulrich (24. GK; Niemcy U-21: 3/0) [6-4-3-0, 7.00; C: 2022]

—. Franck Baudry (22, GK; Francja U-21: 16/0) [4-7-0-0, 7.00; C: 2021 => (L) Caen]

— Siergiej Jegorow (18, GK; Polska U-21: 3/0) [2-0-2-0, 7.60; C: 2022 => (L) Aston Villa]

 

Uwagi: Numerem jeden w naszej bramce nadal był Paragwajczyk Ortiz, choć ten sezon miał nieco mniej udany niż poprzedni. Jego zmiennikiem pozostawał Ulrich, tyle że coraz głośniej dopominał się prawa gry w wyjściowym składzie, czego nie mogłem mu obiecać. Nie chciałem wszakże się go pozbywać wcześniej niż za dwa sezony, gdyż potrzebowałem klasowego zmiennika dla Ortiza, to zaś oznaczało, że co najwyżej może liczyć na wypożyczenie do innego klubu. Dwaj młodzi Polacy, Maściuch i Mowlik, całkiem dobrze się rozwijali, a ich jeszcze młodszy kolega Jegorow zaliczył dwa udane występy w Premiership. W zespole U-23 występowali jeszcze utalentowani Mayer i Duda, a transfer następnego zdolnego bramkarza był już zaklepany, to zaś oznaczało konieczność pozbycia się paru golkiperów, którzy w klubowej hierarchii byli na początku drugiej dziesiątki; oprócz wypożyczonego do Caen Baudry'ego los wskazał Włocha Bucciego oraz wychowanka klubu Petera Maiera.

 

Środkowi obrońcy:

32. Pedro (23, SW/DC; Portugalia: 17/1) [46-5-5-5, 7.63; C: 2022]

4. Jakub Rzeźniczak (32, DRC; Polska: 23/0) [45-1-4-4, 7.20; C: 2021]

3. Javier Acosta (22, DC; Urugwaj: 7/0) [7-0-1-0, 7.00; C: 2023]

21. Tomislav Bošnjak (30, DC; Chorwacja: 35/0) [38-0-2-3, 7.55; C: 2020]

6. Massimo Di Lauro (23, DC; Niemcy U-21: 3/0) [12-0-0-0, 6.50; C: 2022]

42. Marek Konopka (21, DC; Polska U-21: 7/1) [4-0-0-0, 7.00; C: 2023]

20. Christian Olivieri (19, DC; Włochy) [3-0-0-0, 8.00; C: 2021]

— Tomasso Rizzo (22, DC; Włochy) [2-0-0-0, 5.50; C: 2021; 22-0-2-1, 7.14 => (L) Auxerre]

—. Frank Keller (19, DC; Niemcy U-21: 8/0) [32-0-1-1, 7.13; C: 2022 => (L) Fortuna Düsseldorf]

 

Uwagi: Trójka podstawowych defensorów sprzed roku utrzymała swoją pozycję w klubie, choć pod najlepszego z nich Pedro czyniono bardzo konkretne podchody; bardzo to mnie cieszyło, zwłaszcza w świetle nieuzasadnionej krytyki pod adresem Kuby Rzeźniczaka, publikowanej z uporem godnym lepszej sprawy na łamach wpływowej Gazety Wodzisławskiej, już od kilku lat najpoczytniejszego polskiego dziennika. Niestety gorzej było ze zmiennikami i ten brak silnej ławki znacznie przyczynił się do naszej porażki w walce o mistrzostwo. Ostatecznie najlepiej zaprezentował się Urugwajczyk Acosta i to on zajął czwarte miejsce w klubowej hierarchii, zostawiając za sobą Gautiera, Konopkę i Olivieriego. Natomiast gorsza postawa w tym sezonie skończyła się wystawieniem na listę transferową Massimo Di Lauro, Tommaso Rizzo oraz Jiřego Kovářa.

 

Defensywni pomocnicy:

12. Anton Kulikow (20, DM; Polska U-21: 15/0) [5-0-0-0, 7.20; C: 2023]

5. Blaise Matuidi (32, DM; Francja U-19) [42-1-6-1, 7.26; C: 2020]

18. Martin Schäfer (22, DM; Niemcy U-21: 5/0) [12-1-0-0, 7.00; C: 2022]

—. Mirko Völker (22, DC/DM; Niemcy) [14-0-0-1, 7.36; C: 2021 => (L) 1. FC Saarbrücken]

 

Uwagi: Po raz kolejny swoją pozycję w wyjściowym składzie utrzymał Blaise Matuidi, choć obawiałem się, że już niebawem będzie zbyt słaby jak na nasze potrzeby. Na jego następcę szykowany był pierwotnie Schäfer, ale kolejny już rok z rzędu nieszczególnie mnie zachwycił. Natomiast bardzo efektownie pokazał się nasz inny wychowanek, reprezentant polskiej młodzieżówki Anton Kulikow i być może to do niego należeć miała przyszłość na tej pozycji. Z rywalizacji odpadli natomiast Roman Lipowoj i Mirko Völker, choć ten drugi nieźle spisywał się na wypożyczeniu w Saarbrücken, dołączając na liście transferowej do Timo Wohlfartha.

Odnośnik do komentarza
Profesor Prezes

Profesor

Napisano
  • Autor
Napisano

Lewi pomocnicy:

28. Damien Olivier (25, D/ML; Francja U-21: 3/0) [24-0-6-0, 7.08; C: 2022]

29. Claudio Bruno (23, ML; Włochy: 1/0) [40-2-12-1, 7.38; C: 2022]

23. Robert Roth (20, ML; Niemcy U-19) [3-0-1-0, 7.00; C: 2021]

 

Uwagi: Claudio Bruno rozwijał się bardzo harmonijnie, rozegrał kolejny udany sezon, który ukoronował debiutem w reprezentacji Włoch. Udanym posunięciem okazało się sprowadzenie Oliviera, który doskonale spisał się jako jego równorzędny zmiennik, zaś w rezerwach eksplodował talent młodego Rotha. W tej sytuacji dwaj nieco starsi od niego gracze zespołu U-23, Asłan Szestakow i Alessandro Fattori, nie mieli już najmniejszych szans na zaistnienie w pierwszej drużynie i znaleźli się na liście transferowej; Rosjanin był zawodnikiem ogólnie przeciętnym, zaś Włoch odstawał od reszty zespołu pod względem mentalnym.

 

Środkowi pomocnicy:

15. Wolfgang Lorenz (23, DM; Niemcy: 14/3) [46-11-2-2, 7.30; C: 2023]

34. Mickaël Carlier (24, DM/MRLC; Niemcy: 2/0) [45-11-6-2, 7.40; C: 2023]

7. Goran Petrović (30, MRC; Chorwacja: 74/14) [17-2-0-0, 6.59; C: 2020]

22. Alejandro Herrera (21, MC; Argentyna U-21: 8/2) [1-0-0-0, 7.00; C: 2022]

30. Paolo Sala (21, MC; Włochy) [1-1-0-0, 8.00; C: 2022]

41. Daniel Reck (23, AMC; Niemcy U-21: 11/3) [5-0-0-0, 6.60; C: 2021]

—. Jamie Ritchie (18, MC; Szkocja U-21: 4/1) [4-0-0-0, 6.25; C: 2023 => (L) Ipswich]

— Cristian Marchesi (21, AMC; Włochy) [25-1-2-1, 6.92; C: 2021 => (L) LR Ahlen]

 

Uwagi: Nasi środkowi pomocnicy mieli za sobą bardzo udany sezon. Lorenz stał się etatowym reprezentantem Niemiec, najlepszy transfer lata, czyli Mickaël Carlier, również zadebiutował w drużynie narodowej, i ci dwaj piłkarze, jak miałem nadzieję, przez długie lata stanowić mieli o sile naszej drugiej linii. Nieco gorzej wypadł Chorwat Petrović, do czego znacznie przyczyniła się poważna kontuzja odniesiona jesienią, ale Goran był zadowolony z roli rezerwowego, więc i tutaj nie groziło mi zachwianie morale w zespole. Z jego następcami było nieco gorzej; najlepiej prezentował się chyba Włoch Sala, w przyszłym sezonie zamierzałem też bliżej przyjrzeć się Herrerze i Marchesiemu. Swoją szansę natomiast po raz kolejny zmarnował Daniel Reck, któremu brakowało niezbędnej na tej pozycji zadziorności, w rezerwach w przeciętność popadł Ukrainiec Kowal, i ci dwaj zawodnicy zostali przeze mnie wystawieni na listę transferową.

 

Prawi pomocnicy:

26. Ryszard Wiśniewski (21, D/WB/AMR; Polska U-21: 2/0) [7-0-1-0, 6.86; C: 2021]

13. Władimir Chochłow (28, MR; Rosja: 20/3) [44-3-7-2, 7.05; C: 2020]

27. Ville Puputti (20, MR; Finlandia: 2/0) [2-0-0-0, 7.00; C: 2022]

8. Aleksandr Nikołajew (21, AMRC/FC; Rosja U-21: 9/1) [28-1-2-0, 6.64; C: 2022]

40. Andreas Gerber (20, AMRC/ST; Niemcy) [1-0-0-0, 7.00; C: 2022]

—. Stefan Klaus (19, D/WB/AMR; Niemcy U-21: 8/0) [28-3-0-1, 6.82; C: 2022 => (L) Stuttgarter Kickers]

 

Uwagi: W wyjściowej jedenastce na prawej pomocy występował Rosjanin Chochłow, ale był to najsłabszy punkt naszego zespołu. Jego następcę upatrywałem w młodym Nikołajewie, ale jego fatalna dyspozycja jesienią skończyła się dla niego banicją w rezerwach. Tam nieoczekiwanie wziął się w garść i w końcówce sezonu zaliczył kilka bardzo udanych występów. Miałem też w drużynie U-23 kilku utalentowanych piłkarzy, świeżo upieczonego reprezentanta Finlandii Puputtiego, Wiśniewskiego, Gerbera, a także bardzo ładnie się rozwijającego Kerna. W tej sytuacji podjąłem jedyną możliwą decyzję — Chochłow trafił na listę transferową, a jego następcę wyłonić miały letnie sparingi.

 

Napastnicy:

38. Roberto Gatto (22, AM/FC; Włochy U-21: 3/2) [38-18-13-3, 7.18; C: 2022]

19. Eero Peltonen (31, AM/FC; Finlandia: 21/7) [29-12-2-1, 6.72; C: 2021]

48. Artiom Archipow (22, ST; Rosja U-21: 9/4) [5-2-0-1, 6.80; C: 2020]

49. Uwe Baron (18, ST; Niemcy U-19) [1-0-0-0, 7.00; C: 2022]

24. Maxime Duchemin (20, ST; Francja U-21: 16/11) [19-6-3-1, 6.95; C: 2022]

47. Abdallah Farouk (20, ST; Egipt: 12/3) [6-1-0-0, 6.67; C: 2021]

11. Łukasz Grad (18, ST; Polska U-19) [1-0-0-0, 6.00; C: 2022]

36. Tomislav Šimić (25, ST; Chorwacja: 15/10) [39-21-16-4, 7.46; C: 2023]

—. Luca Di Girolamo (20, ST; Włochy) [4-1-0-0, 6.50; C: 2020 => (L) SV Darmstadt 98]

—. Sami Lehtonen (22, ST; Finlandia: 2/0) [7-4-0-1, 7.14; C: 2022 => 1. FC Saarbrücken]

 

Uwagi: W tym sezonie nie mieliśmy wyraźnego lidera formacji ataku, co spowodowane było ciężkimi kontuzjami trójki naszych podstawowych napastników. Dla Eero Peltonena był to ostatni sezon w wyjściowym składzie, z czego zresztą Fin doskonale zdawał sobie sprawę; para Šimić — Gatto współpracowała bardzo skutecznie, gdy tylko obaj zawodnicy byli zdrowi. Spośród rezerwowych najlepiej zaprezentował się Francuz Duchemin, Egipcjanin Farouk trochę zawiódł, ale jeszcze go nie skreślałem, a w rezerwach miałem paru bardzo obiecujących wychowanków. W tej sytuacji trzymanie tam piłkarzy, którzy przestali się już dobrze zapowiadać, nie miało większego sezonu, więc na liście transferowej wylądowali Artiom Archipow, Luca Di Girolamo oraz Sami Lehtonen.

 

Mógłbyś pokazać Bošnjaka? :>

 

Czemu :> ?

 

Tomek Bošnjak

Odnośnik do komentarza
Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.
Przejdź do listy tematów

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...