Kuchar

O, pojebałem bym. Nieechaj.

Ciekawe jest to forum. Tak społecznie. Udzielam się tu bardzo rzadko, a nie wyobrażam sobie dnia, w którym na nie bym nie wszedłbym.

Ja generalnie piję alkohol raz, może dwa w roku. Nie z powodu przekonań, a zwyczajnie chęci. Dzisiaj wzięło mnie na Tullamore, który w stoi w lodówce od pół roku i sukcesywanie kończę butelkę. Jest wszstko ok.

Najebałem się i od razu lepiej.

Otwórzcie temat w Różnych, "Koronawirus". Będę to chciał przeczytać za kilka lat. Tak serio, serio.

Nie słuchałem uważnie, dzięki za rozjaśnienie.

I jest wkurwiona z powodu?

Same here.

Zawsze chciałem się wciągnąć, a sam setting Bloodborne bardzo mi się podoba. Nie jestem jednak w stanie umrzeć 66 razy bez widocznego wpływu na środowisko.

Z ciekawości. Od początku dobrze Ci szło w Bloodborne/podobne czy to kwestia godzin nauki?

Dobra kurwa, odłączam się od internetu, bo zwariuję.

Nic nie mów. Pierdolone "bootowalne pendrive", partycje, biosy, srosy. Nieprzytomny jestem.

Wygrałem.

Kupiłem nowy komputer i ni chuja nie mogę na nim postawić Windowsa :(.

Wygląda jak Riga 15 lat temu.

Nie wiem jak miałbym sprzedawać nowe samochody z domu. Z drugiej strony wczoraj cały dzień w nim przesiedziałem i było to najgorsze co mogłem zrobić, bo naczytałem się takiej ilości informacji na temat wirusa, że w tym momencie czekam tylko żeby pójść do pracy i czymś się zająć.

A ja lubię uwodzić dziewczyny. Raz w tygodniu, po robocie, pozwalam sobie na małe szaleństwo. Myję się dwie godziny w wannie, golę i cały depiluję. Następnie otwieram szafę i wyjmuję jedną ze swoich pięknych jaskrawokolorowych koszul, wkładam jeansy LEE i buty HILFIGERA. Najlepszy antyperspirant pod pachy, żel na włosy, całość doprawiam OLD SPICE’m. Wkładam okulary przeciwsłoneczne i tak jako ładny pan wychodzę do miasto, wbijam do tych klubów gdzie jest 100 złoty za wejście minimum. Następnie wchodzę do środka, rozglądam się na prawo i lewo i zaczynam się gibać. Robię to pewnie, jestem po kursie tańca, mam dobre ruchy. Wiem, że zaczynam zwracać uwagę dziewczyn, ale na wszystko będzie czas. Niespiesznie podchodzę do baru, zamawiam Tequila Sunrise, reflektory odbijają mi się w oczach; wiem, że włosy dostają pięknej poświaty. Dziewczyny nie wytrzymują, same proszą do tańca, nawet te, które przyszły z chłopakiem . Wybieram sobie jedną. Śmiejemy się, stawiam jej drinka. Uderzamy na parkiet, zazwyczaj muzyka jest skoczna, panna daje się prowadzić. Po chwili daję DJowi 100 złoty i szepczę, by zmienił na coś wolnego. Sunę z dziewczyną po parkiecie, ona tonie w moich potężnych ramionach. Widzę, jak wygląda, widzę jej oczy. Wiem, że możemy zrobić wszystko, co zechcę. W zależności od atmosfery w klubie bawimy się jeszcze dwie czy trzy godziny. Następnie wychodzimy. Pytam czy odwieźć ją do domu. Mówi, że tak. Patrzy na mnie słodko swoimi pięknymi oczami. Taryfiarz nas odwozi, daję mu 100 złotych, tak, żeby widziała i żeby zobaczyła mojego platynowego Swatcha Xlite na prawej ręce. Wychodzimy. Odprowadzam ją pod drzwi. Wygląda pięknie. Pyta czy wejdę. Mówię, że tak. Wchodzimy. Zamykamy drzwi. Ona znów wtula się w me ramiona, jej usta szukają moich. Ja jednak tracę zupełnie inicjatywę, tylko na nią patrzę. Ona robi się coraz bardziej uwodząca, prowokująca, ale widzi, że to wszystko na nic. Ciągnie mnie do sypialni, ale stoję na miejscu, jak zaklęty. Dziewczyna nie wie co robić, zaczyna się irytować. Tylko na nią patrzę. Zazwyczaj zaczynają się nerwy, pytania dlaczego itp. Wtedy podnoszę jej podbródek i patrzę w oczy tak, żeby widziała, co traci. - przykro mi, kotku… - masz inną i zrobiło ci się głupio? - Nie… - jesteś gejem? - nie… - to co się stało? O co ci chodzi? - trzeci aksjomat… Jej oczy wypełniają się smutkiem, ale wie o co chodzi. Wie, że walka jest przegrana i chociażby zgłębiła wszystkie tajniki uwodzenia, jakie powstały na świecie, to życia nie oszuka. Nie wygra z trzecim aksjomatem. Stoi tak bezradna. Wtedy lekko całuję ją w czoło i z plecaka, którego noszę, wyjmuję „O nową wolność. Manifest libertariański” Murraya N. Rothbarda. Wręczam to jej. Ona bierze książkę w ręce, stoi, nic nie mówi. Skłaniam głowę i po cichutku wychodzę. Nie goni mnie, nie próbuje zatrzymać. Wiem, że będzie stała z tym egzemplarzem co najmniej do rana, jak zaklęta, wdychając resztki zapachu Old Spice’a, który pozostawiłem. Łapię na ulicy pierwszą lepszą taksówkę i wsiadam. - jak tam, dzisiaj pan sobie zabalował? – pyta taryfiarz, jakby mnie dobrze znał. Też go znam. - owszem, czasem potrzeba nieco ludzkiego działania. Ale trzeci aksjomat nie został złamany - wcale się tego nie obawiałem. On nigdy nie zostanie złamany – śmieje się taryfiarz, a ja patrzę w lusterko i wiem, że te brwi należą do Ludwiga von Misesa. Wiem, że się uśmiecha, jak doświadczony mędrzec, jak starzec, którego nic już nie zaskoczy. Milczymy już, pozwalamy, by ciszę wypełniało audycja we włączonym radiu w taksówce. To radio, które o tej porze w samochodzie można usłyszeć tylko u niego. Radio Żelaza. Mises podwozi mnie pod sam dom. Poprzednim taryfiarzom płaciłem fiducjarnymi złotymi, ale wiem, że dla Ludwiga byłaby to zniewaga. Rzucam mu Krugerranda. - do następnego razu, staruszku. Pozdrów Rothbarda! - się wie! Trzaskam drzwiami i wysiadam, Mises odjeżdża z piskiem opon, mam wrażenie, że to nie spaliny za nim zostały, tylko złoty pył. Wśród tych oparów wchodzę do domu i kładę się do łóżka. Pomimo zawalenia większości nocy wstaję rano wypoczęty i gotów do działania. Ludzkiego działania.

Wezmę z pracy Proace.

Ok, będzie debiut.

Moje coupe jest dłuższe niż nowe RAV4

Znam i uważam za najśmieszniejszy film w internecie w ogóle.

Dzięki, kupuję

Co to za promocja? Zdradzilem jakiś czas temu kolegów z PS4 i mam teraz tez XBOXa. Death Road to Canada miło wspominam z PC.

>najbardziej żałuj poinformowania foruma o budowie domu >podaj wysokość raty i kredytu

O, zawsze chciałem tam zajechać. Może w końcu będzie okazja. Dzięki za info.