Ranking użytkowników

Przy grze trzy kropki i włączy modyfikacje, potem jak włączysz to pojawi się opcja otwórz folder z grą i tam jest normalnie folder, gdzie się fejka wgrywa.

Poświęciłem temu Panu kilka godzin mojego życia. Filozofia Xaviego w Al Sadd opierała się nie tyle na posiadaniu piłki, co jej utrzymywaniu. Xavi buduje akcje od tyłu przy pokryciu wszystkich aktywnych stref boiska. Zawsze asekuruje swoje pozycje. Budowanie zaczyna utrzymując czteroosobową strukturę i grając krótkimi podaniami na małej przestrzeni. Środkowi pomocnicy tworzą wyłącznie opcje, podczas gdy obrońcy zapewniają szerokość. To najdłuższa faza. Najczęściej używana formacja to 4-2-3-1 z dwoma pivotami, ale w środkowej tercji przechodzą w 4-3-3, ostatecznie ustawiając się w 4-3-2-1 w zależności od przeciwnika. Podczas budowania akcji w tej formacji kluczowy jest jeden z dwóch defensywnych pomocników, który tworzy dodatkową opcję podania w grze i wykonuje pierwszy kontrpressing po utracie piłki. Al Sadd stosowało dwa podejścia w wejściach do ofensywnej tercji: rzadziej podania z przełamywaniem linii bezpośrednio w pole karne, częściej wykorzystanie szerokości boiska do rozciągnięcia linii przeciwnika i rozgrywania piłki tuż przed polem karnym przeciwnika. Boczni obrońcy zapewniają wówczas wyłącznie szerokość rozegrania chowając się i wykonując wejścia do półprzestrzeni, zaś skrzydłowi ustawiają się na zewnątrz od nich tworząc opcję podaniową i jednocześnie asekurację w przypadku niepowodzenia. Zarówno formacja 4-3-2-1 jak i 4-2-3-1 pozwalają mieć jednego odgrywającego, który może swobodnie szukać wolnej przestrzeni poruszając się w poprzek formacji defensywnej rywala oraz fałszywego napastnika (zwolnionego z obowiązków defensywnych), który wykonuje pionowe wejścia. W defensywie zaczynają pressing głęboko, dopiero w środku własnej połowy przyjmując najczęściej kształt 4-3-2 i to z tej formacji najczęściej zaczynają atakować przejmując piłkę. Mobilność obrony wygląda tak: zawsze zawodnik znajdujący się najbliżej piłki opuszcza swoją pozycję i wykonuje pressing, niezależnie od obowiązków pozycyjnych. Inny gracz w pobliżu zajmuje tę opuszczoną strefę zamykając kanały podaniowe i usztywniając strukturę. Takie dość sztywne podejście zdecydowanie ogranicza co prawda szanse przebicia się przez linię pressingu, ale gdy już się to stanie, ryzyko wzrasta dwukrotnie, bo brak głębokości linii obrony (zawodnicy przesunięci do pierwszej linii pressingu). To z kolei oznacza podatność na skośne piłki grane za plecy bocznych obrońców, bezpośrednie pionowe podania na wolne pole oraz niską skuteczność przechwytów poza pierwszą linią pressingu. Tyle.

Jeżeli chodzi o przydzielanie funkcji (Obrona.Wsparcie/Atak/Automatycznie) poszczególnym rolom, kieruj się raczej zasadą uszczelniania i uzupełniania poszczególnych stref, niż balansem sumy poszczególnych funkcji w całej drużynie. Ta zasada autorstwa LLamy z Par i Kombinacji to zresztą mit, który już dementowałem, podobnie jak współpracę strzelca i kreatora. Jedyną na tę chwilę (patrz FM21) logiczną regułą jest zasada SŁUP+BIEGACZ w środku pola i tam rzeczywiście potrzebny jest balans obrona/wsparcie/atak. Inaczej bardzo trudno zachować tam spójność formacji jednoczesnie w obronie i ataku. Wyjątkiem są tylko role zapewniające szerokość (MEZ i CAR).