Czeski film

[Nene]

Witam

 

Postanowiłem zamieszczać tutaj kolejne części mojego opowiadania, co prawda znając mój słomiany zapał nie wiadomo jak pokazała ilość ich się pojawi, no ale zaryzykuję. Zapewne nie będę dość regularny, co więcej złego jest to mój pierwszy opek.

 

 

 

 

Odcinek 1.

 

Tygodnie mijały, a moje życie wyglądało cały czas tak samo, monotonia, która wkradła się w szarą codzienność zatruwała mnie niczym arszenik dolany do Jacka Danielsa. Całymi dniami siedziałem w domu, a moim jedynym zajęciem było czytanie gazet, z których wylewały się informacje pogrążające mój ukochany klub – korupcja, złe zarządzanie, za wąska kadra – co to ma być, kto by przypuszczał, że tak skończymy- mówiłem sam do siebie. Bezradny patrzyłem jak klub pogrąża się coraz bardziej… Jednym pytaniem jakie sobie stawiałem było „Kiedy miarka się przebierze i ktoś przejrzy w tym klubie na oczy” Weekend był czasem, w którym wychodziłem do ludzi, a raczej do jednej osoby mojego serdecznego przyjaciele Jana, którgo znałem z boiska. Był on osoba z która po śmierci mojej żony mogłem pogadać, nie tylko o meczach i historii klubu ale również o życiu.

 

- Dzisiaj jakoś wyjątkowo późno przyjechałeś, za 5 minut zaczyna się mecz – rzekł do mnie Jan

- Cholerne korki, nawet takim cackiem jak moje nie zdołałem się przedrzeć- odpowiedziałem ze śmiechem

- rozumiem że to co zawsze?

- głupie pytanie, lej i wiesz gdzie mnie szukać.

 

Jak zwykle zająłem miejsce naprzeciw telewizora, w którym co weekend oglądałem mecz mojej ukochanej drużyny. Byłem typem samotnika. Przy stoliku siadałem zawsze sam, a jedynym znajomym jakiego miałem w Pubie był właśnie Jan. Nie powiem, bo byłem osobą rozpoznawaną w tym 50 tyś mieście, jednak kto będzie zawracał głowę takiemu starcowi jak ja. Mecz zakończył się remisem, miejscowa drużyna, która tak bardzo kochałem, nie podołała ostatniej drużynie w tabeli 2 Ligii.

 

- Ehh to już nie ten sam klub, nie te wyniki, nie ta gra. Powiem Ci, że tęskni mi się za stylem jaki prezentowaliśmy kiedyś, no ale cóż zrobić, może kiedyś wrócą te piękne lata.

- Janie co ja mogę Ci powiedzieć? Ludzi, którzy teraz zarządzają klubem wolą napchać własną kieszeń, niż dać radość swoim kibicom. Ale miejmy nadzieję, że przyjdą te lepsze dni. Już późno daj mi butelkę do domu i zostaw sobie resztę – zrzuciłem na blat zmięty papierek- Dobranoc no i do zobaczenie

- Dobranoc – odpowiedział Jan.

[Nene]

Odcinek 2.

Jak cos weekend tak i teraz siedząc samotnie przy szklance napełnioną whisky Tennessee, czekałem na rozpoczęcie meczu. Nie miałem w zwyczaju rozmawiać z nikim na temat spotkań, przeprowadzać jego analiz itp. W sumie sam nie wiem dlaczego, może ludzi po prostu bali się mnie. Byłem osobą niezwykle szanowaną i może to wzbudzało u innych strach. W sumie wcale mi to nie przeszkadzało, dobrze mi było siedząc w samotności, przynajmniej mogłem skupić się na spotkaniu. Wszystko jednak zmieniło się tego dnia. Tuż przed mecze dosiadł się do mnie młody chłopak, od razu zauważyłem w jego oczach wielką ciekawość i coś czego nie potrafiłem w tedy opisać.

 

- Dzień dobry nazywam się Pavel, czy mógłbym się dosiąść? – zapytał młody chłopak.

- Pod warunkiem, że nie będziesz przeszkadzał. – bąknąłem pod nosem

- Dobrze nie ma problemu, nie pisnę nawet słówkiem.

 

Tak też się stało, cały mecz przesiedzieliśmy w milczenia, wpatrzeni w ekran, na którym leciał mecz, niczym w piękny krajobraz rozpościerający się przed nami. Szybko jednak nad tą piękną fauną zawitały czarne chmury, lokalna drużyna przegrała to spotkanie 2:0.

 

- Już mnie nic chyba nie zdziwi – powiedziałem sam do siebie

- Mnie również proszę pana- poczym wstał i odszedł

 

-Janie, kim był ten chłopak? Wiem tylko, że ma na imię Pavel- zapytałem

- Jest tu nowy, dopiero co jego rodzina wprowadziła się tutaj, co prawda urodził się w naszym miesicie ale jego rodzice wyjechali na wyspy w poszukiwaniu pracy, widocznie nie udało się i wrócili.

- Aha rozumiem. Powiem Ci że w jego oczach zauważyłem ogromną ciekawość, ciekawość dotyczącą footballu, ale mniejsza o to. Daj butek Danielsa i lecę do domu.

- Wiesz, że to cię zabiją ale dobrze to Twoje życie – Poczym podał mi mój ulubiony trunek.