Znajdź zawartość

Heloł załoga tu znów ja, Marcin Colombo. Jestem 48-letnim menadżerem, który od dłuższego czasu nie może znaleźć klubu. Piłkarzem nie byłem, ba dopingowałem tylko z trybun stadionowego młyna, prawie jak miłościwie nam panujący pan Donald. Właśnie na młynie znalazłem miłość swojego życia. Julię. Zgrabna, miła, no i co najważniejsza podobnie jak ja kocha Lechię. Spotykaliśmy się jakiś czas i w wieku 21-lat wzięliśmy ślub. No a potem doszło do czego doszło, czyli dzieci te sprawy. Spłodziłem dwóch synów z czego jestem bardzo dumny. Prawie robi wielką różnice, bo "rudy" teraz trzęsie wszystkimi stadionami a ja nie mam jak zarobić na chleb, musząc się utrzymywać z warzywniaka, który i tak za parę tygodni zostanie zamknięty. Na jego miejscu stanie Rossmann. Zajebiście nie? Teraz marzy mi się spierdolić z tego bagna do Włoch, mojej drugiej ojczyzny. Lecz cóż mi z tego skoro wszyscy moi krewni albo wymarli albo mają mnie głęboko w dupie jak wcześniej wspomniany Donek. Lecz miałem w zanadrzu jeszcze jednego asa. Mianowicie kilka lat temu byłem zdeterminowany i wyrobiłem wszystkie niezbędne papiery do tego aby zostać menadżerem. Szczerze mówiąc jakiś czas temu zastanawiałem się po kiego mi to było, lecz kilka miesięcy później okazało się, że był to strzał w dziesiątkę.