JJZ

Więzienie Maze uprzednio zwane Long Kesh trwale zapisało się na kartach historii. Owiane złą sławą, naznaczone brutalnością służb i niezliczonymi strajkami głodowymi prowadzonymi przez więźniów miało stać się "domem" Liama na najbliższych kilkanaście lat. Niezliczone kilometry drutu ostrzowego okalającego betonowe mury stanowiące zaporę nie do przejścia potrafiły poruszyć każdego, nawet najbardziej zatwardziałego członka konfliktu. Trafiając do Maze człowiek wyzbywał się wszelkiej nadzieji, trafiając w samo serce bezdusznej więziennej rzeczywistości. Rzeczywistości, od której nie było ucieczki. Tak, z Maze zdecydowanie nie dało się czmychnąć. Liam Connolly miał jednak własne zdanie na ten temat. W momencie gdy więzienny furgon przekraczał bramę główną w jego umyśle na trwałe zakorzeniła się idea ucieczki. Na jej zrealizowanie czasu miał aż pod dostatkiem. Większość trenerów twierdzi, że do wyników gier kontrolnych nie należy przywiązywać zbytniej uwagi. Osobiście uważam, że przedsezonowe sparingi pozwalają już na początkowych etapach wyłapać popełnione błędy, więc są niezwykle ważne. W pierwszym spotkaniu rozegranym na Hampden mimo zdecydowanej dominacji ulegliśmy miejscowym Queen's Park 0:1, co nie spodobało się zarządowi. Podobnie było po drugim spotkaniu zremisowanym bezbramkowo na Firhill Park z Partick Thistle. Pierwsze sprawdziany zostały przez nas sromotnie oblane. Od początku nie ukrywałem, że jednym z najważniejszych elementów jest dla mnie stopniowe odbudowywanie lokalnego patriotyzmu na Parkhead. Cały klub zatracił swój charakter, więc zdecydowałem się na zatrudnienie w roli skautów urodzonego w Glasgow Graeme Sharpa i byłego gracza The Boys Briana McClaira. Być może byli reprezentancji Szkocji znajdą swoich następców? TOW1 [w] 0:1 vs Queen's Park TOW2 [w] 0:0 vs Partick Thistle

Liam i Ryan znali się od dziecka, łączyła ich ponad 30-letnia przyjaźn. Pochodzili z jednej z robotniczych dzielnic Belfastu, więc we krwi mieli nieustanną walkę. Obu życie nie oszczędzało, ale postanowiło napisać im jakże odmienne scenariusze. Ojciec Liama zawsze powtarzał, że w Belfaście można zginąć od bomb lub samemu je detonować. Młody wziął sobie nauki staruszka do serca szybko znajdując miejsce w strukturach IRA. Skończyło się na kilkudziesięciu zbrojnych akcjach, sądowych aktach wypełnionych przemocą i wieloletnim wyroku. Ryana Bóg obdarzył sportowym talentem, więc jeszcze przed osiągnięciem pełnoletności udało mu się wyrwać z ogarniętej wojną stolicy. Piłkarską karierę przedwcześnie zakończyła kontuzja kolana, ale idealnie odnalazł się na trenerskie ławce. W dniu, w którym Liam rozpoczynał odsiadkę w słynnym Maze, John obejmował posadę na Parkhead. Życie zakpiło z nich nie po raz pierwszy, jednak przyjaźń okazała się niezniszczalna. Liam i Ryan, chłopaki z Belfastu. The Boys z 1999 roku cechował duży ładunek talentu wymieszany z przepłaconym doświadczeniem. Preferowałem grę systemem 4-3-3 bazującym na ciągłym pressingu i walce o każdy metr boiska. Bój o bluzę z numerem 1 stoczyć mieli Gould i Kharine. W defensywie miałem do dyspozycji pretendujących do miana legend klubu Boyda oraz McNamarę, wspieranych przez Stubbsa i skandynawski zaciąg (Mjallby, Rieper). Ofensywą dyrygować mogli tacy gracze jak Berkovic, Burley, Lambert lub Moravcik. Na skrzydłach harcowali Holendrzy Blinker i Petta. Ciężar zdobywanie bramek pod nieobecność kontuzjowanego Henki Larssona (wróci do gry dopiero w sezonie 2000/01) spadł na doświadczonych Wrighta i Brattbakka, wspieranych przez Vidukę i szkockiego młokosa Burchilla. Do tego dochodziła reszta niewymienionych chłopaków, którzy nie zamierzali oddawać zbyt łatwo pola.

"Jock Stein Stand" Wersja: CM 99 - grywalne ligi szkockie, w tle ligi angielskie Klub: Celtic FC Cel gry: Zbudowanie na Parkhead ekipy na zasadach legendarnego Jocka Steina. Wygrywając w sezonie 1966/67 poczwórną koronę oparł on zespół na zawodnikach urodzonych w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od Glasgow. Zgodnie z tym zamierzam stopniowo stawiać na wychowanków, a transfery do klubu ograniczyć jedynie do pozyskiwania młodych Szkotów bez kontraktu i innej przynależności klubowej w CV poleconych bezpośrednio przez moich skautów.