Znajdź zawartość

#1 10 kwietnia 2019 r. W szatni panował sztynk. Przepocone koszulki piłkarzy przylegające ściśle do ciała w połączeniu z niedziałającą klimatyzacją sprawiały, że atmosfera w ciasnym pomieszczeniu stawała się nie do wytrzymania. Szatnia piłkarska, pamiętająca pewnie lata czterdzieste ubiegłego wieku, była tłem dla milczących piłkarzy z nisko zawieszonymi głowami. Spojrzałem na telefon w poszukiwaniu powiadomienia. Aparat cicho zawibrował, a na ekranie pojawił się komunikat aplikacji flashscore w związku z zakończonym przed chwilą spotkaniem. Ja już wiedziałem. Na 4 kolejki przed końcem sezonu, drużyna której byłem menedżerem, straciła fotel lidera na rzecz odwiecznego rywala. A w tych rozgrywkach tylko pierwsze miejsce na koniec dawało bezpośredni awans do ligi wyżej. Awans. Słowo, które towarzyszyło mi przez niemal cały ostatni rok. Nasz cel, drużynowy, ale także mój, osobisty. Z zamyślenia wyrwał mnie mój asystent. - Szefie, kibice są przed szatnią. Żądają wyjaśnień. Tylko tego brakowało. Czułem się skołowany. Tak naprawdę tego dnia po raz pierwszy poczułem wątpliwość w związku z pomysłem, jaki nakreśliłem sobie na tę drużynę. Porażka, a w sumie to srogi łomot, w takim momencie sezonu, w obecności prawie 500 kibiców którzy przyjechali tutaj za nami… Patrzyłem po twarzach moich piłkarzy. Jedni uciekali wzrokiem, inni nawet nie podjęli kontaktu. Niektórzy zdążyli tylko zdjąć korki, część zarzuciła na siebie ręczniki, byli też tacy, którzy po prostu wcisnęli się w kąt, tak jakby chcieli się schować przed całym światem. W pewnym momencie poczułem przeszywający dreszcz na karku. 22 gości siedziało w szatni. Zabrakło mi jednego. Gdzie, do jasnej cholery, jest nasz kapitan?!

FM 2019 Wersja: 19.3.4 Klub: Villarreal CF Słowem wstępu: Witam ponownie na forum, tym razem jak (prawie) zawsze poprowadzę klub z Hiszpanii. Celem moim w tej karierze jest doprowadzenie klubu na szczyt (jeśli nie zostanę wcześniej zwolniony). Do wyboru miałem kilka klubów. Pewnie jesteście ciekawi kto był w gronie mojego zainteresowania. Nie licząc potęg w ostatnich latach, jak Real, Atletico i Barca oraz nieco mniejszych klubów pod względem wydźwięku na arenie międzynarodowej Sevilla, Valencia, Real Sociedad, czy Athletic Bilbao. Wziąłem średniaka, który moim zdaniem aspiruje do grona walki co sezon o ligę europy. Ma on najmniej wypożyczonych zawodników z innych klubów, jak np. Huesca, która 3/4 składu to gracze wypożyczenie. Kadra, omówienie jej oraz taktyka na najbliższe mecze w następnym wpisie.

Pierdolony Bayern Monachium. Nazywam się Horst Eckel i nienawidzę Bayernu Monachium. Ładnie się przedstawiłem, co nie? Przed stadionem Friedricha Waltera stoi mój pomnik. Pomnik postawiony mi za życia. Pomnik mój i moich czterech przyjaciół z Kaiser, których już zdążyłem pochować. Zostałem tylko ja. Jestem niemieckim Mistrzem Świata z 1954 roku, mam na koncie dwa Mistrzostwa Niemiec w ukochanych barwach. W Die Roten Teufel debiutowałem mając 15 lat. 214 razy zakładałem na siebie trykot z herbem FCK na piersi. Za każdym razem rozpierała mnie z tego powodu duma. Wiesz jaką miałem ksywkę? Chart. Jak ten pies. Byłem psem w czerwonej koszulce. Cholernie szybkim psem myśliwskim. Potrafiłem doścignąć każdą piłkę, zabiegać każdego przeciwnika, i jak trzeba by było, to mógłbym nawet zagryźć. Dla tej koszulki mógłbym zrobić wszystko. Teraz mam trochę ponad 80 lat i jestem legendą Kaiserslautern. LEGENDĄ, rozumiesz? Mogę wejść wszędzie, otworzyć każde drzwi w Klubie, i absolutnie nikt nawet nie piśnie słowem. Niechby spróbował… Na własne oczy widziałem wygranie przez Klub Bundesligi w 91’ i 98’, a teraz muszę patrzeć na ten syf w którym ugrzęźliśmy. Nieprawdopodobny syf. W jednym roku przeżyłem Mistrzostwo dla tych fiutów z Bawarii i spadek moich ukochanych Czerwonych Diabłów w otchłań niemieckiej piłki. Czarny rok, czarny sezon. Pierdolony Bayern Monachium. H.E. // cały tekst jest fikcją stworzoną na potrzeby tej historii. a przynajmniej tak kazali mi napisać… //

W FM 2019 Baza danych: 19.1.0. Ligi: Anglia (2), Irlandia Północna (1) i Szkocja (1). Liczba graczy: ok. 35 tys. Klub: Rangers FC. Zasady: własne. 1 listopada = początek rozgrywki w nowej odsłonie pożeracza czasu braci Collyer. Obejmuję stery Rangers z ambitnym planem zabawienia na Ibrox przez długi czas. Docelowo chciałbym powtórzyć wyczyn genialnej ekipy z lat 90’, która przez 9 lat z rzędu dzierżyła mistrzowski tytuł. W pierwszym roku chciałbym jak najdłużej utrzymać się w walce o pierwszą lokatę, bo na ten moment Celtic jest o kilka długości przed nami - mistrzowski tytuł byłby istnym cudem. Jednocześnie celuję w finały krajowych pucharów (może przy odrobinie szczęścia uda się coś wygrać), a na europejskich murawach chciałbym dojść do fazy grupowej Ligi Europy. Jak będzie czas pokaże, ale już teraz zapraszam do lektury. Postaram się żeby wyglądało to przyzwoicie.